Blogia
CIUDADAN@S CABREAD@S, denunciando al sistema.

GALICIA

¿PARA QUE NECESITA A ENERXÍA GALICIA?

Según ha sabido la SER, Endesa, empresa presidida por Manuel Pizarro, ha fichado al que fue hombre fuerte del PP gallego en Industria hasta la derrota electoral de este partido en las elecciones autonómicas del pasado mes de junio. El que fue hasta ese momento director general de Industria, Energía y Minas de la Xunta, Ramon Ordás Badía, se ha incorporado como director de negocio energético de Endesa en Portugal. Ordas Badía, asegura que no está incumpliendo la Ley de Incompatibilidades porque opera fuera del territorio gallego.
Asunto: O TSXG imputa o ex director xeral de Industria Ramón Ordás Badía por concederlle 16 minicentrais ao seu cuñado. Ordás Badía, alto cargo da Xunta dende 1999 até que Fraga perdeu a maioría absoluta en 2005, tivo unha importancia determinante non só na concesión da maior parte das licenzas de minicentrais hidroeléctricas e parques eólicos que se otorgaron en Galiza senón tamén no estabrecemento da planta de regasificación de Reganosa na ría de Ferrol, empresa para a que estivo a piques de empezar a traballar antes de que Endesa o mandara a Portugal, onde desenvolve agora as súas actividades profesionais.
La Fiscalía imputa al ex director general de Industria por conceder parques eólicos y minicentrales a su cuñado.
La Fiscalía del Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) ha imputado un delito de tráfico de influencias al ex director general de Industria de la Xunta durante el Gobierno del PP, Ramón Ordás Badía, por conceder parques eólicos y minicentrales hidroeléctricas a su cuñado, el industrial Luis Castro Valdivia, a quien el fiscal también ha imputado.
No obstante, la Fiscalía también advierte que, al delito de tráfico de influencias, podrían sumarse otros de prevaricación y de cohecho en función de las diligencias que se puedan practicar en la instrucción del caso. Ramón Ordás Badía ocupó el puesto de director general de Industria, Energía y Minas de la Xunta entre noviembre de 1999 y junio de 2005, es decir, durante los últimos seis años de Gobierno del PP en la Xunta. En la actualidad es director de negocio energético de Endesa en Portugal. Según un informe remitido al Juzgado de Instrucción decano de A Coruña y firmado el 13 de marzo de 2007 por el fiscal José Piñol Rodríguez, durante los 15 años de Gobierno de Manuel Fraga, el industrial Castro Valdivia se benefició de la concesión de siete parques eólicos y de nueve minicentrales a las que hay que añadir otra "operación sospechosa" referida a la transmisión de derechos sobre el aprovechamiento hidroeléctrico sobre el Río Landró.

A juicio del fiscal, Castro Valdivia recibió "un fuerte impulso y consolidación" en cuanto a los proyectos de minicentrales y parques eólicos que se le adjudican desde que su cuñado asumió en 1999 la Dirección Xeral de Industria.
El empresario, que está relacionado con 35 empresas y con anterioridad consta en otras cuatro compañías, se benefició de estas concesiones pese a que su red empresarial "carece de las condiciones mínimas para poder afrontar proyectos de tamaño financiero y técnico como el que requieren los relacionados con el sector energético".
A la vista de que las más de 30 empresas con las cuales está relacionado cuentan con "un capital muy escaso", "carecen de todo tipo de soporte personal para el desarrollo de sus finalidades" y "no cuentan con el soporte técnico ni material" para llevar a cabo proyectos energéticos, el fiscal concluye que la red empresarial de Castro Valdivia "no podría haber obtenido las autorizaciones administrativas" para parques eólicos y minicentrales. Además, la Fiscalía alerta de que este entramado eludió desarrollar un plan eólico empresarial, que según la legislación vigente, debe ser constituido cuando se accede a más de un parque eólico.
Con el "apoyo de su cuñado", en ese momento director xeral de Industria, Castro Valdivia entró en diciembre de 1999 en el negocio de las centrales hidroeléctricas, mientras que percibió autorizaciones de parques eólicos desde el año 2004. Así, incluso obtuvo una autorización para un parque eólico en noviembre de 2005, cuando el Gobierno bipartito ya había tomado posesión, ya que la admisión a trámite de la solicitud y su tramitación se produjo aún con Ordás en la Dirección Xeral de Industria.
A petición del fiscal, la Consellería de Innovación e Industria remitió un informe sobre posibles irregularidades en expedientes de concesiones energéticas durante la época del Gobierno de Manuel Fraga, ya que se detectaron indicios de fraude de ley en algunos proyectos.
Al respecto, el conselleiro de Innovación, Fernando Blanco, recordó hoy que, ya en su momento, el departamento que dirige detectó una situación "complicada" debido a "algunas irregularidades" en concesiones energéticas realizadas por Ordás Badía. Al respecto, puntualizó que es a la Fiscalía a quien corresponde evaluar la situación. "A mí lo que me correspondía era sacar un nuevo decreto y establecer la concurrencia competitiva para que efectivamente haya elementos valorizables objetivos, como así hicimos. Ésa es nuestra responsabilidad,", se limitó a responder a preguntas de los medios de comunicación.
Parques eólicos e cuñados na Xunta. Pero non se limita ás minicentrais hidroeléctricas a actividade empresarial da familia de Francisco Vázquez. A súa empresa Hidroeléctrica del Arnoya, no penúltimo consello da Xunta que presidiu Manuel Fraga e que tivo lugar o 14 de xullo de 2005, conseguiu a adxudicación dunha licenza para instalar o parque eólico dos Chaos, na provincia de Lugo, orzamentado en 10,4 millóns de euros.

Dase a circunstancia de que, no momento en que se concede esta licenza, o director xeral de Industria, Enerxía e Minas, encargado de supervisar os proxectos eólicos e hidroeléctricos otorgados pola Xunta, é Ramón Ordás Badía, cuñado de Luís Castro Valdivia, socio da familia Vázquez na empresa que se beneficiou da concesión, Hidroléctrica del Arnoya.

Ordás Badía, alto cargo da Xunta dende 1999 até que Fraga perdeu a maioría absoluta en 2005, tivo unha importancia determinante non só na concesión da maior parte das licenzas de minicentrais hidroeléctricas e parques eólicos que se otorgaron en Galiza senón tamén no estabrecemento da planta de ragasificación de Reganosa na ría de Ferrol, empresa para a que estivo a piques de empezar a traballar antes de que Endesa o mandara a Portugal, onde desenvolve agora as súas actividades profesionais.
Luís Castro Valdivia, fundador co seu pai, Luís Castro Gómez, da empresa Hidroeléctrica del Arnoya, que constituíron cun capital social de só 3.000 euros, está casado con Rosa Ordás Badía, irmá do que foi director xeral de Industria da Xunta de Galiza. No piso onde vive na Coruña o matrimonio Castro-Ordás, na rúa Fama, tivo a súa sede social durante algún tempo a empresa Hidroeléctrica del Arnoya, antes de que fora comprada a súa metade pola familia de Paco Vázquez. Luis Castro Valdivia foi responsábel de Novas Xeneracións, a organización xuvenil do Partido Popular.".
Un constructor logró una concesión energética que compró por 600 euros. La adjudicación le otorga derechos para generar energía hidroeléctrica por una potencia valorada en 10 millones de euros. El constructor coruñés José Luis Jaime Martínez Díaz, uno de los fundadores y ahora administrador único de la empresa Cuadernas y Arcos, consiguió que la Xunta del Partido Popular le autorizase a explotar una minicentral hidroeléctrica cuyos derechos había adquirido dos meses antes por 600 euros (100.000 pesetas). La concesión hidroeléctrica fue otorgada por el Gobierno en funciones el pasado 3 de agosto a pesar de que el proceso de selección del beneficiario de la minicentral está todavía pendiente de una resolución judicial, después de que el Tribunal Superior de Xustiza de Galicia hubiera anulado la mayor parte del procedimiento administrativo. El constructor coruñés adquirió los derechos para explotar una minicentral hidroeléctrica en el río Landro, en el municipio lucense de Ourol, mediante la empresa Sociedad Lucense de Energía Hidráulica y Eólica, una sociedad limitada que él mismo había constituido sólo cinco días antes de la compra de los derechos de la concesión. Dos meses después, Augas de Galicia autorizó la minicentral solicitada, con una potencia de 10 megavatios, cuyo valor de mercado puede alcanzar los 10 millones de euros (1.660 millones de pesetas), lo que potencialmente supone un beneficio 16.000 veces mayor que la inversión realizada. José Luis Jaime Martínez Díaz, cuya empresa carecía de experiencia en el sector hidroeléctrico, le compró los derechos para explotar la minicentral al empresario energético Luis Castro Valdivia, cuñado del entonces director xeral de Industria, Ramón Ordás Badía, que a su vez se había hecho, junto con el presidente de la patronal gallega, Antonio Fontenla, con el control de la sociedad municipal que había solicitado a la Xunta la concesión de la minicentral hidroeléctrica. El administrador de la constructora coruñesa Arcos y Cuadernas constituyó el 10 de febrero de 2005 ante un notario la empresa Sociedad Lucense de Energía Hidráulica y Eólica, una sociedad limitada con 4.000 euros de capital social de la que él es el único socio. El día anterior, un informe de Augas de Galicia había propuesto la adjudicación a Hidroeléctrica de Ourol de los derechos para explotar una minicentral hidroeléctrica. Cinco días después, el 15 de febrero del año pasado y también ante notario, firmó con Luis Castro Valdivia la escritura de cesión de los derechos que la empresa Hidroeléctrica de Ourol -fundada con capital municipal pero después controlada por empresas de Castro Valdivia y Antonio Fontenla gracias a una ampliación de capital- tenía sobre la concesión para explotar una minicentral hidroeléctrica en el río Landro, en el municipio lucense de Ourol. Apenas dos meses después, el 7 de abril de 2005, el presidente de Augas de Galicia otorgó la concesión de la minicentral hidroeléctrica que había solicitado Hidroeléctrica de Ourol a la Sociedad Lucense de Energía Hidráulica y Eólica, que había comprado los derechos por 600 euros.
La Xunta adjudicó finalmente la concesión el 3 de agosto de 2005, sólo un día antes de que tomase posesión el nuevo Gobierno y el PP abandonase el Ejecutivo gallego, tras perder en las elecciones autonómicas del 19 de junio la mayoría absoluta que le había permitido gobernar Galicia durante 16 años. La adjudicación se produjo a pesar del proceso judicial abierto en torno a esos derechos y a la existencia de un incidente de ejecución pendiente de resolución por parte del Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, que anuló casi todo el proceso administrativo desarrollado para elegir al beneficiario de la concesión.
Los derechos fueron vendidos además pese a que la compraventa de la concesión estaba expresamente prohibida por una resolución de la Xunta. La compraventa de derechos energéticos desvelada por LA OPINIÓN figura entre las irregularidades constatadas por los técnicos de la Consellería de Industria que elaboraron a petición del fiscal jefe del Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, Carlos Varela, un informe sobre las anomalías halladas en la adjudicación de concesiones hidroeléctricas y eólicas en Galicia durante los últimos años. La Consellería de Medio Ambiente, al igual que la de Industria, ya remitió al fiscal su informe sobre las irregularidades en la gestión de minicentrales. Leido en : http://vello.vieiros.com/publicacions/nova.php?Ed=30&id=43625  Denuncian irregularidades na concesión de aproveitamentos hidroeléctricos.
A Coordenadora Galega para a Defensa dos Ríos (COGADER), formada por organizacións ecoloxistas, plataformas veciñais, sindicatos, asociacións de pescadores e outras entidades preocupadas polos ríos, detectou irregularidades na concesión de aproveitamentos hidroeléctricos que afectan a numerosos espazos naturais da Rede Natura 2000, coma por exemplo o sistema fluvial Ulla-Deza e os sobreirais do río Arnego. COGADER anunciou a súa intención de trasladar á Fiscalía Anticorrupción a documentación da que dispón en relación coa tramitación e adxudicación por parte de Augas de Galicia, organismo dependente da Consellería de Medio Ambiente, de numerosas concesións a diversas empresas, como Energías del Deza, detrás das cales está a mesma persoa.
As empresas detrás das que está esta persoa ven tramitadas as súas concesións rapidamente. Outros expedientes que afectaban ás mesmas zonas polas que se interesa "o conseguidor" foron resolvidos desfavorabelmente para outras empresas.
Segundo COGADER, "existe unha falta clara de transparencia na tramitación das concesións, falta de expedientes de valoración de impacto ambiental, ocultación de información e prazos fóra do habitual, tramitándose os mesmos a máis velocidade que o resto. Existe tamén unha vulneración da lexislación ambiental, pois os estudos ambientais eluden valorar os posibles impactos reais, non existindo por exemplo impactos catalogados coma severos e críticos nestes espazos. Cómpre recordar que estes espazos recentemente foron incluídos na Rede Natura 2000 e, polo tanto, están suxeitos á protección máxima que lle confire o artigo seis da Directiva Hábitats".

De acordo con COGADER, "hai evidencias bastante fundamentadas que fan pensar seriamente que este trato de favor non se debe a unha situación circunstancial. Confirmouse unha especial predisposición e sintonía por parte de Augas de Galicia a favorecer a estas sociedades".

COGADER empraza "ao presidente de Augas de Galicia, que á súa vez é Secretario Xeral da Consellería de Medio Ambiente, a que explique publicamente que está a suceder con estas irregulares e precipitadas concesións".

Tramitacións en tempo récord

As tramitacións que teñen a ver co "señor das minicentrais" fanse en tempo récord. COGADER dá os seguintes exemplos:

-Hidroeléctrica de Ourol SL. Centrais no río Landro, das Balsadas e Xestosa, que, segundo o Consello de Contas, contou con concesións irregulares.

-Hidroeléctrica del río Arnoya SL. Dous aproveitamentos concedidos en extrañas circunstancias, segundo o Consello de Contas, no río Corzán e no Xallas.

-Ecoener SL. Aproveitamento hidroeléctrico no río Soldón e Vilarmel, Salto de Val da Cova, na Serra do Courel (Folgoso do Courel). Outros aproveitamentos hidroeléctricos solicitados na mesma zona foron resoltos negativamente pola Confederación Hidrográfica do Norte.

-Desarrollo Energético de A Lama SL. Central Hidroeléctrica no Río Xesta (A Lama). En setembro de 2000, a Dirección Xeral de Turismo da Consellería de Cultura informa que o aproveitamento sitúase nun ámbito atractivo para a práctica turística. En febreiro de 2002, a Dirección Xeral de Calidade e Avaliación ambiental da Consellería de Medio Ambiente informa que o proxecto construtivo presenta modificacións a respecto do proxecto inicial.

-Ecoener e Compañía Gallega de Minicentrais S.A. (esta última absorbida por Hidroeléctricas de Arnoia). Figura como administrador das dúas compañías, promovendo as dúas unha concesión para un aproveitamento hidroeléctrico no río Tronceda (Mondoñedo), empresas que posteriormente cederon os seus dereitos no expediente á Sociedade Española de Generación Eléctrica-Segel, SL, considerándose por tanto a única peticionaria.

Os casos do Ulla e o Deza

COGADER afirma que "na actualidade, varios expedientes de solicitude de concesión resultan moi sospeitosos pola celeridade coa que se están a tramitar e o número de peticións realizadas dende finais de abril de 2005". É o que acontece con proxectos que afectan aos ríos Ulla e ao seu afluente o Deza.

Energías del Deza presentou solicitudes para tres aproveitamentos que deteriorarían o espazo da Rede Natura 2000 "Sistema Fluvial Ulla-Deza". Ademais, pedíronse un total de 11 aproveitamentos por parte doutros catro peticionarios. Un deles acaba de desistir da súa petición. No río Ulla "Energías del Deza" solicitou a minicentral Salto da Peña.

Tamén parques eólicos

O "señor das minicentrais" tamén opta a concesións de parques eólicos, sendo conselleiro delegado de Energías del Ribeiro S.L e de Hidroeléctrica de Ourol, S.L, e administrador único de Eólicas da Mariña SL e Eólicas del Barbanza S.A. Dúas delas parecen involucradas na especulación de concesións.

En decembro do ano pasado, no xornal "La Voz de Galicia" puido lerse o seguinte titular: "A Xunta outorga parques eólicos a sociedades creadas dous meses antes. Ningunha destas novas empresas supera os 4.000 euros de capital social nin posúe experiencia no sector".
Listado de sociedades vinculadas pola mesma persoa
1.Desarrollo energético de A Lama S.L. Ten permiso concedido no río Xesta (A Lama).
2. Compañía Gallega de Minicentrales S.A. (extinguida e absorbida por Hidroeléctrica de Arnoia.
3. Ecoener S.L. concesións en río Tronceda, Salto de Lagoa en Mondoñedo. Río Soldón e Vilrmel, Salto de Val de Cova, Quiroga e Folgoso do Courel.
4. Energías de Pontevedra S.L
5. Energías de Quiroga, SL
6. Energías del Deza S.L
7. Energías del Ribeiro S.L
8. Hidroeléctrica del Barbo S.L
9. Hidroeléctrica de Cartelle S.L
10. Hidroeléctrica de Gomesende S.L
11. Hidroeléctrica de Hermisende S.L
12. Hidroeléctrica de Mondonedo S.L
13. Hidroeléctricas de Ourol S.L
14. Hidroeléctrica de Tosende SL
15. Hidroeléctrica de Viana do Bolo SL
16. Hidroeléctrica de Vila de Cruces S.L
17. Hidroeléctrica del Arnoia SL
18. Hidroeléctrica del Boeza SL
19. Hidroeléctrica del Freixas SL
20. Hidroeléctrica del Giesta SL
21. Hidroeléctrica del Linares SL
22. Hidroeléctrica del Mandeo SL
23. Hidroeléctrica del Navia SL
24. Ingeniería Medio Ambiental de Galicia SL
25. Instituto Energético de Galicia SL
26. Promotoras Energéticas de Chandrexa de Queixa SL
27. Sociedade Eléctrica del Río Frío SL.

GALICIA REGALA ENERGÍA PARA EL BIENESTAR DE LAS REGIONES RICAS DE ESPAÑA
Por Couselo
La mayor central térmica de España está en el municipio gallego de As Pontes de García Rodríguez. Sus 1.400 MW de potencia instalada multiplican por diez la media de las 200 térmicas que deben funcionar en España. En As Pontes existía una mina de lignito pardo, mucho azufre y escaso poder calorífico, 20 kilómetros cuadrados de superficie, con unas revervas estimadas en 154 millones de toneladas. En 1949 comenzó Encaso  su explotación para alimentar una térmica de 32 MW y diez años después también una planta de fertilizantes. En 1972, el Consejo de Ministros transfirió el patrimonio minero eléctrico de Encaso a Endesa. La crisis del petróleo de 1973 dio valor a los lignitos pardos, lo que hizo rentable quemarlos para generar energía eléctrica. Durante varios años las extracciones superaron los 12 millones de toneladas para alimentar el consumo de los cuatro grupos de 350 MW, así que ultimamente la térmica se abastece en mayor medida de carbón de importación. La alta producción de energía de la central de As Pontes propició que en 1978 se construyese la factoría de Alúmina-Aluminio, en la costa lucense. El deporte preferido del Estado es succionar a Galicia, porque los gallegos le dejan, claro. A Galicia le endosaron dos impactos ambientales de órdago a la grande. Seguro que si se organizaran competiciones sobre contaminación, As Pontes en CO2 y San Cibran en lodos rojos serían campeones de Europa. Pero el provecho de estas industrias básicas se fue a otras regiones. Galicia, además de quedarse sin un recurso no renovable -lignito-, cargó y carga con los costes ambientales que permiten más bienestar a las comunidades ricas. ¿Y qué recibe como compensación? Incomprensión, marginación, agravios.. Un amigo madrileño que visitó Galicia en Semana Santa para atiborrarse de marisco de ... Irlanda, Escocia, Francia y Túnez (el buen marisco gallego se come en Madrid, pero es caro), me espetó que "los gallegos estamos inundando España de CO2". Me dio la risa mirando hacia los árboles que cubren palmo a palmo el monte Castrove. Los montes gallegos alimentan una inmensa fábrica de oxígeno. Pero no dan abasto. Sostienen los investigadores que la contaminación de las chimeneas industriales expulsan tanto CO2, que se necesitaría una superficie de absorción de 4,6 millones de hectáreas y la superficie gallega es sólo de 2,9 millones de hectáreas. Entonces, hay que dejar de quemar carbón y alimentar las centrales con gas natural. El caso es que la Comunidad de Madrid produce el 0,1 por ciento de la electricidad de España, pero consume el 11,4, según Unesa. ¿De dónde sale la diferencia? Pues de Asturias, Galicia, Extremadura y Castilla y León. Madrid no tiene centrales nucleares ni generadores eólicos. Sólo una miseria hidráulica y otra poca térmica. Pero goza de un buen suministro, al precio único nacional. No es milagro que el PIB per cápita de un gallego sea el 61,8 por ciento del de un madrileño. Los residentes en la villa del oso y el madroño alcanzan por este concepto 10.409 euros anuales más que los habitantes de la esquina occidental de Europa. El PIB por habitante de 16.870 euros de Galicia esperemos que no mengue por culpa del CO2  si hay que pagar plusvalías en la bolsa de derechos de emisión por exigencias del guión de Kioto y de los mercaderes de Bruselas. Resulta irritante que circulase el rumor de que el AVE a Galicia podía quedar para 2020 porque no hay suficiente energía eléctrica para tirar de las máquinas. Y Galicia, además de la gran producción térmica, tiene el 16,7 por ciento de la potencia hidráulica instalada y el 24,2 de la eólica. (Galicia es campeona de España en producción de energías renovables). Ocurre que desde que llegó la democracia, en vez de gobiernos autonómicos, tenemos como una sucursal del Gobierno central. Es como correr cien metros lisos con muletas. No se llega a la meta.   

¿HABRÁ QUE TOMAR MEDIDAS?

20070301155854-hai-que-botalos-4-.gif

¿Leis de libertade de prensa? ¿Para qué...? O que fallan son os valores de alguns periodistas... Así nos vai...

Xosé Manuel Beiras, nunha protestas contra os lumes, en Santiago FOTO: GH

Xosé Manuel Beiras: "Fun obxecto de censura política"  

Xosé Manuel Beiras: "Fun obxecto de censura política"   O político ratifica a información de "Galicia Hoxe" sobre o seu veto na Radio Galega e espera unha explicación por parte do BNG   GALICIA HOXE - 26.10.06  http://www.galicia-hoxe.com/index_2.php?idMenu=153&idNoticia=97443

  O político Xosé Manuel Beiras ratificou onte a información publicada por este xornal, na que se asegura que a súa voz foi silenciada dentro da Radio Galega (RG). Beiras, que onte, finalmente, recibiu unha explicación da súa exclusión, por parte do director da RG, Virxilio Costas, fala directamente de censura política. "A explicación que se me deu non se corresponde coa realidade. As miñas fontes indícanme que houbo unha censura política por parte de Antón Losada", asegura Beiras. Segundo as súas palabras "as cousas son as que conta Galicia Hoxe e agora espero que todo isto se clarifique dentro do BNG".
  En canto á Radio Galega, a súa dirección asegurou onte, mediante un comunicado, que Beiras, a día de hoxe, segue estando na nómina dos personaxes que participan en "A Rebotica", malia que a semana pasada non interveu ningún día. A emisora considera "totalmente falso que comisarios políticos da UPG veten a Beiras", tal e como explicou na edición do martes este xornal.
  A explicación ó silencio de Xosé Manuel Beiras en A Crónica reside, segundo a dirección, "na nova temporada que trouxo consigo a incorporación de novos tertulianos, a baixa doutros e a creación de novas seccións".
  Deste xeito, "abriuse un novo espazo en A Crónica que se chama "A Rebotica" no que lle propuxon a Xosé Manuel Beiras a súa participación, proposta que foi aceptada", afirman.
  A Radio Galega lamenta que "Galicia Hoxe non contrastase a nova". Ademais, asegura que "é falso que algún xornalista dese periódico intentase falar co director da Radio Galega onte pola tarde (referido ó martes). Estaría ben, continúa o comunicado, que, "polo menos, os lectores de Galicia Hoxe puidesen coñecer a versión da dirección da Radio Galega".
  Finalmente, a Radio Galega, baixo a dirección de Virxilio Costas, asegura que non vai entrar a xulgar se as informacións deben elaborarse con fontes obtidas de "numerosos chats" e sen contrastar. Tamén lamenta que se utilicen estas informacións pouco contrastadas para dirimir diferenzas políticas, respecto ás cales a emisora pública é totalmente allea".
  
  UPG: "Non somos partidarios de ningún tipo de censura"
  Pola súa parte, o secretario nacional de Organización da UPG, Roberto Vilameá, asegura que a UPG non ten ningunha responsabilidade na non continuidade de Xosé Manuel Beiras na RG. Vilameá explica nun comunicado que o seu partido "non é partidario de ningún tipo de censura e que, ademais, a UPG non ten ningunha responsabilidade política na dirección da Radio Galega. A UPG -continúa- defende o principio do respeito escrupuloso ao pluralismo político, respeito que, lamentabelmente, non sempre se cumpre nos medios de titularidade pública no noso país", segundo pon de manifesto no comunicado.
  A información sobre o "silencio de Beiras" "non dá, porque non pode dalo" ningún dato obxectivo e verificábel que permita ligar a UPG coa decisión de afastar a Beiras da súa colaboración coa RG. Para Vilameá trátase dunha información que "non alude a ningunha fonte concreta e que está inzada de prexuízos sectarios". Neste sentido, a UPG "lamenta a falta de rigor profisional na redacción da noticia que, por outra banda, non aparece asinada".
  
  Nota de redacción: O martes 24 de outubro a redactora Rosa Rodríguez intentou, en múltiples ocasións e de 17 a 21 horas, poñerse en contacto con Virxilio Costas a través da súa secretaria de dirección. Sen resposta, optou por recorrer ó gabinete de prensa onde lle recordaron que só era posible establecer comunicación a través da secretaria, coa que lle pasaron de novo por liña interna. Finalmente, recorreu a un "contacto" na RG. Todos os resultados foron infrutuosos.
    REACCIÓNS   X. Manuel Vega, presidente do Colexio de Xornalistas
  "Lamento moito que se faga un uso partidiario dos medios públicos. De ser tal e como di Beiras revelaría que se están a usar criterios políticos e que a mentalidade aínda non cambiou".
  Arturo Maneiro, director da Asociación de Periodistas
  "Non coñezo o caso pero considero que todo o que sexa censura ou que non se poidan expresar todas as tendencias nun medio público é un desprestixio para eses medio público".
  Tino Santiago, director da "Crónica", da RG
  "Eu sigo contando con Beiras para o programa. Non hai ningún conflito político. Na última semana non participou, unhas veces pola falta de coordinación e outras porque tiña outros compromisos".

 

27.10.2006 Internautas denuncian que a emisora suprimiu toda referencia a "Galicia Hoxe" nos resumos de prensa e móstranlle o seu apoio ó político .

A Radio Galega ofrécelle a Beiras os 3 minutos da rebotica. http://www.galicia-hoxe.com/index_2.php?idMenu=153&idNoticia=97810

O director do programa nocturno A Crónica, na Radio Galega, Tino Santiago, púxose en contacto onte con Xosé Manuel Beiras, para ofrecerlle a súa reincorporación ó microespazo A Rebotica, onde o político falaba durante tres minutos, tres veces por semana. Beiras rexeitou esta proposta e só está disposto a volver á emisora para colaborar en A Crónica, faladoiro do que foi apartado en setembro.

O xornalista Tino Santiago consultará a proposta de Beiras co director da Radio Galega, Virxilio Costas, tras o cal se lle dará unha resposta.

O ex voceiro do BNG denunciou esta semana "ser obxecto de censura política", o que motivou que se silenciara a súa voz. A radio pública negou con rotundidade este feito explicando que se tratan de reaxustes da nova temporada.

Os oíntes da Radio Galega foron os primeiros en preguntarse onde estaba Beiras. De un día para outro a súa voz deixou de soar sen recibir ningunha explicación. Moitos amosaron a súa preocupación en foros de internet. Despois de que este xornal respondera as súas inquedanzas, a rede segue sendo o medio usado para mostrar as súas opinións. Así, no enderezo www.noticiasgalicia.com pódese ler o seguinte comentario: "Parece que ós censores da RG non lles colmou o suficiente botar ao Beiras dos faladoiros. Xa postos, decidiron censurar o medio que denunciou semellante atropelo ó veterano ex líder do BNG.

Para máis inri, o periódico Galicia Hoxe desapareceu dos resumos de prensa que realiza a emisora pública per a matina". E é que ordes son ordes. Os oíntes poden constatar que desde o mércores pasado os da casa da radio suprimen toda referencia ó diario -por certo, único que se edita en galego no noso país- que se atreveu a denuncialos por censores. Moitos pregúntanse, agora, se por simpatía tamén se atreverán a censurar e/ou a expulsar dos "faladoiros" ó veterano tertuliano da casa, ó director de Galicia Hoxe. Xa veremos....".

A web de Galicia Hoxe rexistrou opinións como estas: "... dereitización, autonomismo militante... Deixo a militancia no BNG".

Outro internauta anónimo asegura: "Entre todas as versións por certo tan subxectivas as do director da RG como as de Beiras ... eu quedo coas de Tino Santiago, director da "Crónica", da RG. "Eu sigo contando con Beiras para o programa... Ó señor Beiras volveulle a pesar demasiado o seu exceso de protagonismo e a súa nova postura de vítima..."



 

CAZA DE BRUXAS NO BNG

Por Pilar Rahola

A estas alturas da biografía do mundo, iso que chaman a historia, xa é pertinente aseverar, con convición, que as forzas reaccionarias da dereita son tan malvadas e perversas coma o son as forzas reaccionarias de esquerdas. As dúas tinxiron de sangue e traxedia a pel de Europa, as dúas masacraron a millóns de persoas e as dúas basearon o seu poder na destrución sistemática dos dereitos fundamentais. Se algo lles une é, sen dúbida, o odio profundo á liberdade. Cunha diferenza: o mundo recorda e respecta a memoria das vítimas das ditaduras de dereitas, pero decidiu mergullar ás vítimas das ditaduras de esquerdas na ignominia do desprezo, o silencio e a impunidade dos culpábeis. Non hai moito aínda podiamos ver como esta mestura de zar feudal e comisario stalinista que é Putin, transformaba a homenaxe ao final da Segunda Guerra Mundial, nun panexírico do réxime stalinista. E fíxoo ante decenas de xefes de estado, impasíbeis á vergonza. O denso e pesado silencio do mundo intelectual, político e social ante as atrocidades destas ditaduras de esquerdas, é un síntoma máis da derrota da liberdade en mans do sectarismo. De feito, un triunfo sangrante da dupla moral.

Nada do que está pasando, pois, en Galiza, resúltame sorprendente. Que a UPG, cualificada formación integrante do BNG, queira expulsar a un dirixente local porque non defende o catecismo ideolóxico imposto, e porque non tolera a liberdade de pensamento, forma parte da mellor tradición das checas comunistas.
Cal é a lesa culpa de Pedro Gómez-Valadés? Nacionalista galego, home de esquerdas e militante comprometido, Pedro cometeu un pecado de incorrección que sacou do armario á vocación inquisidora do seu partido, e o resultado é o intento de expulsión: creou unha asociación de amizade con Israel. É dicir, desde a súa capacidade de pensar individualmente, máis aló do pensamento único, e convencido da validez da dialéctica como método de razoamento, chegou a conclusións sobre Medio Oriente que non son as maioritarias no seu partido. Actos da asociación? Algúns encontros culturais, o recordo do Holocausto, e máis boas intencións que orzamentos. Pero foi dabondo para animar a unha auténtica caza de bruxas interna que, ate, levou ao deputado Francisco Rodríguez, nunha asemblea xeral, a asegurar que os únicos amigos posíbeis do seu partido son a Cuba de Fidel, a Venezuela de Chávez e, ¡ai!, a República Islámica de Irán. Obviamente, ante esta tríade de paraísos da liberdade, a democracia israelí non ten cabida. De momento, pois, Pedro está sufrindo todo tipo de improperios, foi chamado a filas, recibiu descualificacións públicas e ten un proceso de expulsión aberto, aínda non resolto. E todo por pensar máis aló de consignas. Poderiamos considerar que se trata dunha anécdota desgrazada, que en todas as familias hai sectarios e que a anécdota non chega a categoría. Pero non é así. De entrada, estamos falando dun partido que está no goberno de Galiza.
Non resulta, xa que logo, intranscendente que un dos seus membros máis cualificados, considere como referentes a tres das peores ditaduras actuais. É dicir, o goberno galego inclúe, nas sensibilidades que o gobernan, ideas totalitarias de esquerdas. Que pasaría se incluíse ideas totalitarias de dereitas? Ademais, este tipo de caza de bruxas contra os librepensadores, non só resulta impune senón que está ben vista, cando se produce no nome da esquerda. Non teño ningunha dúbida de que o deputado Paco Rodríguez, e a corrente ideolóxica que representa, son profundamente reaccionarios. Pero a diferenza dos reaccionarios de dereitas, estes teñen boa prensa. Hoxe, pódese defender unha tiranía insufríbel como a iraní, ou o espantallo da ditadura cubana, ou os delirios do populismo fascistoide de Chávez, e vendelo todo coma unha aposta solidaria e progresista. Sob a bandeira da solidariedade, esconderse miradas brutalmente insolidarias con miles de vítimas.

Por suposto, está o tema de Israel, auténtico catalizador de todas as patoloxías que a esquerda reaccionaria é capaz de crear. Neste punto, Israel representa o termómetro do maniqueísmo ideolóxico. Criminalízaselle, se homoxeneiza ate o punto de que calquera israelí, polo só feito de existir, é culpábel, redúcese a súa democracia a unha caricatura, e pola vía de defender a lexítima causa palestina, se minimiza ate a comprensión ao terrorismo nihilista. Por sumar despropósitos, ata se chega a banalizar o Holocausto. Mentras, os amigos das ditaduras de Siria, de Irán, do Sudán, etc, vanse de rositas. Amigos da causa... En fin, non hai moito máis que dicir. Pedro Gómez-Valadés ten un problema co seu partido. Pero esa non é a cuestión. A cuestión é que o seu partido ten un serio e fondo problema coa liberdade.

LOS POLÍTICOS DICEN: NO HAY LISTAS DE ESPERA. PERO...... LEAN

Una vecina de Oroso, Elena Benito, ha sido citada el mes pasado para realizar el 24 de abril del 2008 una electromiografía en el Clínico. Ante la demora en efectuar esta prueba, solicitada por el servicio de neurocirugía para valorar la posibilidad de operarla, presentó una reclamación en la que pide que se agilice, aunque para ello tenga que ir a otro centro sanitario o incluso «desplazarme a otro país si los medios existentes en Galicia son tan precarios». Su inquietud aumentó cuando le confirmaron que el resultado de esa prueba es complementario con otra, denominada PESS, para la que tiene cita el 26 de este mes, y que tanta distancia temporal entre ambas puede dificultar su diagnóstico.
La dirección complejo hospitalario admite que hay un grupo de personas que han sido citadas para dentro de más de un año para realizar electromiografías, pero asegura que el problema está en vías de solución, y que va a empezarse a citarlas de nuevo para antes, ya que se van a incrementar los turnos de trabajo y se pretende además dotar al Clínico de un nuevo equipo para esta finalidad.
En el caso de Elena Benito, en octubre le fueron diagnosticadas mediante unas pruebas radiológicas dos hernias «desgastadas y aplastadas, artrosis y osteoporosis», que se suman a otros problemas de salud por los que consumía una elevada cantidad de medicamentos que le habían prescrito el médico de cabecera y otros especialistas.
Esta vecina de Oroso considera que en la consulta de neurocirugía, donde ha sido bien atendida, se le abren perspectivas importantes de solución para la pérdida de flexibilidad y de fuerza, dolores diversos y otras situaciones que dificultan su vida diaria, y que pueden deberse a no haber sido bien tratada hasta ahora al no haberse valorado suficientemente sus molestias, a pesar de todos los esfuerzos que hizo por superarlas.

EL TRIPARTITO DEFRAUDA A LA SOCIEDAD GALLEGA

EL TRIPARTITO DEFRAUDA A LA SOCIEDAD GALLEGA

Hemos sido muchos los ciudadanos que hemos peleado por el cambio, y que ahora nos sentimos enojados y defraudados de que todo siga igual, o incluso peor. De entrada hemos votado un bipartito, y nos sorprende que en la cúpula manden tres: el Sr.Touriño (Presidente por el PSOE), el Sr.Quintana (Vicepresidente por el BNG) y Antón Losada (Secretario general de la Vicepresidencia, por Quintana). ¿O es que Quintana no manda y si hay un bipartito?.
Me gustaría hablar de la inexistente política rural y contra incendios cuyas consecuencias vamos a seguir sufriendo, o de las “galiscolas”, o de Reganosa, .. pero eso lo dejo para otra ocasión. Ahora quiero situar, muy brevemente, a nuestros personajes.
El Sr. Touriño parece que no se entera y se dedica a viajar con los representantes del “Audiovisualgalego”, ese sector estratégico INEXSISTENTE y VIRTUAL. Nos tiene muy, pero que muy preocupados ya parece ser que su máxima aspiración actual es sacar adelante a DIGRA y potenciar dos o tres empresas fuertes (¿serán las que todos sabemos?). Pues bien el desastre DIGRA no es más que una muestra de la incompetencia de los directivos de esa empresa, y únicos que deben pagar responsabilidades. Al Sr Touriño parece que le duele que en su mandato se “cierre” alguna empresa, aunque como en este caso sea por propia incompetencia. Por la contra, Sr. Touriño, le recuerdo que el “estratégico” sector audiovisual gallego tiene pendientes numerosos problemas de base, partiendo por algo tan elemental como es el formación. Pero no sólo eso. ¿Sabe Vd. que prácticamente con autoridad caciquil se intenta privatizar el CDG, y que a las compañías se les adeudan importantes sumas?, ¿Sabe Vd que hay empresas del sector audiovisual (pequeñas, eso sí) que llevan más de un año sin cobrar las ayudas que les fueron concedidas, y que lo están pasando francamente mal?. ¿Sabe Vd, que aún no se convocado las ayudas para este año?,¿Sabe Vd. que la TVG está inmersa en un proceso de privatización donde se quiere contratar todo: conductores, relaciones públicas, producción…., sin que, inexplicablemente, sus trabajadores, que los son del sector “estratégico” audiovisual gallego hagan nada por impedirlo. ¿Sabe Vd que puede que todo el dinero que se adeuda a las pequeñas productoras esté siendo desviado para financiar la “Ciudad de la INCULTURA?. Otro día Sr. Presidente, le haré otras preguntas, pero como ciudadano me encantaría escuchar sus opiniones al respecto.
Del “fraguista” Sr. Quintana (lo del fraguista es en alusión a su talante caciquil, de ordeno y mando) tan sólo un apunte. No conozco ningún caso de un conductor que pida ser sustituido por no soportar al “persoeiro” de turno. ¿Le ha pasado eso a Vd. Sr Quintana?. Por cierto que Vd y otros persoeiros de su partido nos cuestan a todos los gallegos un dinero extra por empeñarse en vivir muy lejos de su lugar de trabajo, ¿o es que acaso pagan Vds. ese gasto innecesrio?. Si es así le diré que cada uno es muy libre de vivir donde quiera. Otro día le prometo hablar de las “galiscolas” , y de nuestros mayores, Sr. Fraga; perdón Sr. Quintana. ¡Que lapsus imperdonable!.
Del Sr. Antón Losada poco podemos decir que no sea ya del dominio público, como que se sube a escaleras para borrar rótulos y que amenaza a los funcionarios policiales con expedientes, o que tiene denuncias por malos tratos de una antigua empleada de hogar, a la despidió después de tener durante más de siete años sin asegurar (RECTIFICAMOS ESTE ÚLTIMO APARTADO QUE PARECE NO SER CIERTO. VER PAÍS DEL 11 MARZO). Hemos hablado con personas que estudiaron con el, que fueron sus jefes, que lo conocen bien, y todos coinciden en decir ¡cuidado!. No quiero citar públicamente los calificativos que le imponen. Lo que si deseo es que con este nefasto “persoeiro” se produzca pronto, como se rumorea, el efecto dominó, y que caído él, vayan cayendo otros sectores, incluida la “telexabarín”, para que podamos tener una televisión PÚBLICA, decente y comprometida con esta sociedad. ¿Por cierto, fue por iniciativa propia, o del Sr Quintana, que se impuso en la TVG la contratación del nauseabundo programa del Sr Piñeiro, y que dicho sea de paso adormece a nuestros mayores, no aporta nada a la sociedad, y tiene una audiencia mínima.

Un error, seguramente del software, impide que se muestre el comentario que inserta Inacio Oreiro y que reproducimos a continuación:

Nom dou crédito a tal manioulaçom da realidade. Existe umha campanha da extrema derita contra Anton Losada. Qualquer com dous dedos de frente pode dar-se conta que tudo isto nom é mais que umha campanha bem orquestada. Colhem-se médias verdades, com algumha notícia de prensa e fai-se umha salada com todos os ingredintes e ao final sae um moustro, e este é, como nom, Antom Losdada.
Porfavor nom nos deixemos manipular. Calquer pode-se dar conta com só observar um pouco que as cosas nom estám nem igual e menos peor que antes, só faltaria. Está claro que o bipartito tem dificultades para levar adiante a sua política, que algumhas das propostas,nom estejam bem formuladas e que é moi difícil fazer políticas sociais e económicas de esquerdas no seio dumha sociedade capitalista, mas podem-se fazer cousas e algumhas estám em marcha. Também há algumha gente que sabe subir-se ao carro de quem governa e seguro que há muito oportunista e trepa que chegou a cargo político da Xunta, mas a gente boa e generosa, penso que é maioria. Outras políticas som possíveis, mas o movimento social tem que asumir a responsabilidade de estar atentos, mobilizar, proponher, organizar e nom dar cheques em branco a nenguém.
Por certo quem é esse cidadám cabreado que escreve este artigo tam tendènciosso, manipulador e tramposos.

SI HAY CD`s DE NANAS EN GALLEGO, RECLAMAMOS TAMBIEN PRESERVATIVOS.

 A continuación reproducimos esta noticia aparecida en "La Voz de Galicia" y que ni me atrevo a comentar. Lo único que haré será solicitar, si fuera posible, que esos casi 90.000€ que la Xunta va a gastar en comprar preservativos lo haga en una marca que podría llamarse "toxos" y que deberían incluir una franja azul. De esta manera iniciaríamos la educación desde el momento mismo de la concepción. Eso si, que se nos explique con claridad si ese va a ser su destino.

El maletín de Política Lingüística llevará un cedé de nanas y una guía de nombres autóctonos
La Xunta regalará a las embarazadas un kit para educar a sus hijos en gallego

La campaña «E logo!» fomentará la lengua propia entre las orquestas y los centros comerciales
Domingos Sampedro
SANTIAGO
■ Cuando venga al mundo un bebé gallego y suelte su primer berrinche, puede que ni traiga el pan debajo del brazo ni tenga asegurada plaza en la guardería. Pero no le faltará, eso sí, una guía para que sus padres le pongan un nombre galaico o un disco para dormirse con nanas cantadas en la lingua nai. El departamento de Política Lingüística de la Xunta lanzará una acción selectiva para impulsar el uso del gallego desde la cuna, distribuyendo un maletín a todas las embarazadas para animarlas a que se comuniquen con sus pequeños en la lengua propia de la comunidad.
Esta actuación, que se desarrollará con la colaboración del Servizo Galego de Saúde (Sergas), es sólo una de las acciones incluidas en la campaña que lleva por título En galego, tes todo por dicir. E logo!, que aspire a pescar galegofalantes en los ámbitos donde el castellano está más implantado, como son las notarías, las nuevas tecnologías o las primeras etapas de la educación.
La secretaria xeral de Política Lingüística, Marisol López, compareció ayer ante la Comisión de Cultura del Parlamento para desgranar el programa operativo de medidas que llevará a cabo su departamento a lo largo del 2007. Y entre otras cosas, comentó la acción sectorial «para que as embarazadas se animen a educar aos nenos en galego».
Política Lingüística utilizará la red del Sergas para repartir a las pacientes, a partir de abril, una especie de kit que contendrá un minidiccionario de nombres gallegos, un díptico con las letras de nanas tradicionales, así como un disco compacto de cantigas de berce de varios autores y distintos estilos. De igual modo se incluirá un diario de xestación, en el que las mamas podrán colocar desde las ecografías hasta la primera huella del pie del bebé

EN GALICIA CRECE EL DESCONTENTO CON EL BIPARTITO

La desilusión e indignación crece por momentos entre los ciudadanos gallegos, atónitos ante la aberrante actuación del bipartito. Resulta especialmente enojosa la actuación del BNG, con fuertes disensiones internas (expulsiones incluidas), provocada por la plastante y dictatorial actuación del grupo liderado por Paco Rodríguez. En "El País" tuvimos ocasión de leer estos días unas opiniones de Suso de Toro sobre la lamentable actuación del bipartito. Ahora publicamos una de las réplicas, que hemos encontrado en el blog "caraaovento". La compartimos.

Outra política


Ten toda a razón Suso de Toro, foi para facer outra política. Tentei dicir algo semellante en forma de metáfora pero semella que cómpre ser máis explícito.

Sei o difícil que é vencer e superar as inercias e dinámicas do “fraguismo” mais se os votei foi porque agardaba que cando menos o ían intentar.

Aínda a risco de que me tachen de hipercrítico ou “pouco colaborador, van para dous anos de goberno e antes que empecen a xustificar o continuísmo actual coa milonga á que se recorre nos concellos (cómpre consolidar, esta foi unha fase de “toma a terra”, as medidas reais e de cambio han vir para a próxima lexislatura....), cómpre dicirlles que nos merecemos outra política

Merecémonos que:

· Cando nos relacionamos con algunhas –afortunadamente, non todas- vicepresidencias, consellerías e demais entramado institucional nos traten como cidadáns –mesmo cidadáns discrepantes- e non como súbditos.

· Desaparezan determinados persoeiros, non polos últimos acontecementos, senón porque hai centos de motivos polos que nunca deberon estar aí.

· Entendan que o papel do “intelectual colectivo” non é ser o seu particular “botafumeiro”.

· Comprendan que a administración non pode ser unha axencia de colocación, que á fronte de determinados proxectos teñen que estar persoas capaces e cunha cualificación profesional contrastada.

· Sexan quen de entender que pode ser un bo cadro organizativo e mesmo un excelente concelleiro –xa non digamos cando non se dan nin unha cousa nin a outra- e que non sexa a persoa idónea para estar á fronte dun cargo que esixe tamén duns coñecementos dos que carece.

· Non confundan “populismo” con nacionalismo progresista.

· Aprendan que a participación é antónimo de “traballa para min e cando eu che pida opinión. Iso si, que o saibas: digas o que digas hei facer o que me pete e mesmo deturpar as túas propostas”.

· Susbtitúan os correos electrónicos con notas dos gabinetes de comunicación (nalgúns casos, de “incomunicación”) das institucións pola información e o debate das liñas políticas que deben presidir a actuación á fronte das diferentes áreas da administración.

Mentres tanto, se seguen reproducindo dinámicas que me gustaría ver desterradas; se mesturan á súa conveniencia organización política con administración/institución”; se improvisan e fan do populismo, a trapallada o teu método de traballo….pois que saiban que corren o risco que haxa quen, parafraseando a Llach, cantemos aquilo de: “non era iso, compañeiros, non era iso”. Noutras palabras, que haberá persoas que non admitimos que o silencio, o medo a que o adversario utilice esta ou aqueloutra manifestación, sirvan de pretexto para xustificar o inxustificábel.

E esa “canción” soará en bitácoras e nos foros que voluntariamente escollemos para expresar que camiñan por vieiros perigosos.

Aínda hai marxe para endereitar o rumbo pero moito me temo que pode máis a “síndrome do emperador”.